Oei, dat is hier al een maand geleden?
Het is momenteel 23u10,
Hoog tijd om me even te excuseren voor het weinige nieuws over mezelf.
Van het thuisfront kreeg ik te horen dat er meermaals werd gevraagd of ik nog iets op mijn blog zou zetten.
Het was zo ontzettend fijn om te horen dat zoveel mensen dit blijkbaar écht lazen. Daarom wil ik even uitleggen waarom er zoveel radiostilte was.
Niemand had me op voorhand gewaarschuwd voor de snelheid waarmee je leeft als Erasmusstudent. 1001 nieuwe zaken worden naar je hoofd gesmeten: nieuwe taal, nieuwe vrienden, nieuwe levensstijl, nieuwe cultuur (want ja, Oostenrijk verschilt meer in cultuur dan je zou denken! Daar kan ik binnenkort een grappig verhaaltje over schrijven!),...
Daarnaast hou je u nog vast aan oude gewoontes: Vrienden die ik enorm mis, familie die ik mis,...
Wat ik ook niet mag vergeten is dat ik hier ben om stage te volgen en mijn bachelor proef te schrijven. Dus ja, af en toe maak ik zelfs tijd vrij voor school! ;)
Dit alles neemt veel tijd in beslag. Een deel van deze tijd spendeer ik dan ook achter mijn computerscherm. Als ik dan eindelijk mijn oogjes eens op het wonderschone Wenen mag richten, vind ik soms niet te motivatie om terug achter mijn computerscherm te kruipen om een blogbericht te schrijven.
Op zich, veel nieuwe dingen meemaken, wilt ook zeggen, veel nieuwe verhalen om te vertellen. En geloof me als ik jullie zeg dat ik deze avonturen allemaal met jullie wil delen.
DAAROM BELOOF IK PLECHTIG om elke zaterdag even een update te posten. Deze zaterdag begin ik ermee. En dan schrijf ik een bericht over mijn eigenaardig middagmaal op mijn stageplaats, mijn prachtige flater omtrent een taak, spuitjes, mijn ontzettend lieve vrienden die ik hier leerde kennen en nog zoveel meer.
Hetgeen dat ik jullie nu al kan meedelen is dat ik ongelofelijk gelukkig ben. De mensen die ik hier al leerde kennen vullen mijn hartje met liefde. En de mensen die thuis, in het mooie, gezellige België zitten, versturen ook nog berichten met extra liefde. Ik mag mijn beide handen kussen met de prachtige kansen die ik krijg, en de prachtige mensen die ik om mij heen heb.
Ik zie jullie allemaal zó ontzettend graag!
En nogmaals: Sorry sorry sorry.
Vanaf nu zal je dus elke zaterdag een update kunnen lezen.
Alé hup, nu nog een fotoo'tje of twee zoeken om bij dit berichtje te plaatsen, en ik kan met een gerust hart gaan slapen.
Slaapzacht, hou jullie gezond!
En tot binnen 86 dagen.
Liefs! X